BOOM BOOM POW! BLACK EYED PEAS

NOT as good as it looks... This was a disaster. Ok maybe not a disaster, but not at all satisfying dish .
Too bad for me and my ingredients... zucchini, multi colored peppers, spring onions, spinach, sweet red pepper, tuna, black eyed peas... garlic, olive oil, balsamico and a pinch of mustard.

The dish was... ok. Just ok. But, i cook and write only for the things i love, and not about something boring. It was unsalted and that was a huge mistake of mine... I wanted to prepare a light meal and healthy also. But i am a girl who likes spices... i use spices in every dish i make. I just can't live without them. I didn't use this time. I ate it, but... it wasn't... Foivi's. Maybe i am not used to simple tastes. Maybe i should have used a bigger amount of the garlic sauce... maybe maybe maybe.. Anyway, i am going to make a new label from now on. It will be called ''disaster'' or just ''boring meals''. :)

 I will try this recipe (my recipe) AGAIN. With enough salt this time. More sauce. And maybe some spices.
 I cook only what i eat, and i usually eat what i cook... But this time... i ate it but.. not one smile. Just OK is never enough for food, don't you agree?
Now i have to go to sleep... too late to make a new one...  :(

Δυστυχώς... αποτύχαμεν!

Το φαγητό μας βγήκε ανάλατο (μιλάω στον πληθυντικό για να μην νιώθω οτι έχω όλη την ευθύνη/που την έχω). Και βαρετό. Αδιάφορο. ΤΣΑΜΠΑ...
Κρίμα τα λαχανικά μου, οι πιπεριές μου, τα φρέσκα κρεμμυδάκια, το σπανάκι, τα κολοκυθάκια, τα μαυρομάτικα, ο τόνος, ο χρόνος μου, η προσπάθεια.
Ήθελα να φτιάξω κάτι ελαφρύ χωρίς μπαχαρικά αυτή τη φορά. Δε λέω οτι το φαγητό δεν τρωγότανε. Απλώς δεν ήταν... Foivi's.
Εγώ λατρεύω τα μπαχαρικά. Πολλοί πιστεύουν οτι ίσως είναι λίγο βαριά τα φαγητά μου, αλλά κανείς ποτέ δεν είπε οτι δεν είναι νόστιμα... Ε, αυτό, είναι αδιάφορο που είναι χειρότερο απο το κακό.
 Υπάρχει κόσμος που τρώει ένα ψητό στήθος κοτόπουλου μόνο με αλάτι και πιπέρι άντε και με κανένα μπρόκολο στον ατμό και θεωρεί οτι είναι μια χαρά με λίγο μόνο λεμονάκι.
 Ναι, οκ, και εγώ θα το φάω μια φορά στις τόσες (ιδίως αν κάνω αυστηρή δίαιτα, που για μένα σημαίνει νηστεία, δηλαδή αποχή απο τις απολαύσεις, δηλαδή τη γεύση, τα μπαχαρικά, τα φαγητά ΜΟΥ) αλλά δε σημαίνει οτι θα το ευχαριστηθώ κιόλας.

Πιθανόν σε κάποιον που μαγειρεύει ελαφρά, απλά και light να άρεσε. Εμείς, απλώς το φάγαμε αμίλητοι ενώ συνήθως αντιδρούμε. Με γουάου... μμμ... και τέτοια.

 Σίγουρα ήθελε μεγαλύτερη ποσότητα απο τη σάλτσα με σκόρδο και μπαλσάμικο  (και λίιιγο παρά πάνω μουστάρδα), εννοείται παρα πάνω αλάτι (πως την πάτησα έτσι...) και ένα δυο μπαχαρικά. Έτσι για να νιώθω οτι είναι ένα δικό μου πιάτο και όχι ένα πιάτο που απλώς έφτιαξα.

Θα την ξαναφτιάξω την συνταγή μου. Όπως πρέπει την επόμενη φορά. Μέχρι τότε θα φτιάξω καινούργιο label που θα λεγεται ''disaster'' ή απλώς '' βαρετά γεύματα''.